Acclimatisatie tocht langs een eeuwenoude Stupa om vervolgens nog wat hoogtemeters te maken. We nemen slechts een lunch tas en een dikke jas mee om te genieten van het uitzicht over Dingboche. Er zullen heel wat potten thee versleten worden in de dining room, en ongetwijfeld spelen we een potje Yaniv. Het zeer populaire kaartspel onder Nepalezen wat zijn origine kent in het midden oosten.

Zwaai nog maar even naar alle Everest Basecamp trekkers waar we ons pad mee deelden. Uit het niets is de drukte weg en komen we nog slechts een enkeling tegen terwijl wij nog dieper de imposante Himalaya induiken. Ama Dablam reist in zijn volle glorie hoog boven ons uit en recht voor ons ligt Lhotse, een machtige 8000 m piek! Het lopen gaat langzaam, de ijle lucht dwingt ons rustig aan te doen.

Twee waanzinnige opties hier. Of je gaat voor het beklimmen van Chukhung Ri, of je gaat met de andere helft van de groep mee richting een geheim punt richting Tibet. Beiden zijn overweldigend mooi, echt superlatieven tekortkomend. Afhankelijk van hoe goed jij geacclimatiseerd bent maken we hier met elkaar een verstandige keuze.  Na de middag trekken we terug richting Dingboche om daar de volgende dag de Thokla pass over te steken.

Via een desolate vlakte omringd door zesduizenders begeven wij ons naar de Thokla pass. Het begint nu echt afgelegen en indrukwekkend te worden. Klimmen naar 4900M begin je de hoogte nu serieus te voelen. Op de top van de pass passeren we het monument voor de gevallen Everest klimmers. iets wat ons even stil laat staan. De laatste foto’s worden geschoten vanaf de top met zijn wapperende vlaggen, om vervolgens de vallie in te duiken richten Everest basecamp.

Slapen op 4900m hoogte is niet niks! Heb jij je rust nodig dan pak je hem en anders mag je aansluiten hoor, richting Everest Basecamp. Ja, het is hier druk maar het is wel heel bijzonder. Vanuit de verte zie je al een zee van gele expeditietenten staan. Natuurlijk kan een foto met de iconische steen niet ontbreken. De kilometers tikken aardig aan vandaag maar dat compenseert goed met morgen.

Kort maar o zo mooi. We nemen weer afscheid van alle drukte en slaan rechtsaf richting Dzongla. Het is alsof we tegen een muur oplopen zo hoog torent Cholatse boven ons uit. De eigenaar van onze accommodatie is zo’n vrolijke Nepalees, daar verblijf ik graag. Weinig mensen maken gebruik van het netwerk hier en er is altijd verrassend goede wifi hierdoor.  En trouwens, de zonsondergangen zijn ook grandioos.

Vandaag staat de Cho la pass (5420 m) op het programma, een absoluut hoogtepunt en ook by far de zwaarste dag van deze trektocht. Het laatste stuk net voor de top steken we over een gletsjer waarbij we onze sneeuw spikes weer nodig hebben. Dit volgen we door een kilometers lange afdaling om even bij te komen met een goede soep of lunch in een theehuis in Dragnak. In de middag steken we de Ngozumpa gletsjer over. Dit is een bijzondere ervaring! Maar ook heerlijk in de wetenschap dat het echte grote werk nu gedaan is.

We stijgen honderden meters om diezelfde meters ook weer af te dalen. Maar waarom? Oh pak die lunch maar in want je spendeert wel een uurtje of twee daarboven! Vanaf hier heb je het beste zicht op Mount Everest, Cho Oyu, Gokyo Lake en ga zo nog maar even door. Zeldzaam mooi… Dit wil je niet missen! Een absoluut hoogtepunt voor velen…

Langs een van de andere Gokyo meren laten we de grote hoogte eindelijk achter ons. Het enige waar je nu naar verlangt is warmte! Niet meer en niet minder. Die gaan we krijgen ook want we gaan een heel stuk lager overnachten. Dit is zo’n heerlijke tussen dag waarbij je weet dat het grote werk erop zit. Meer afdalen als stijgen, och wat is dat lekker. Kletsen en steeds makkelijker ademhalen. Maar let op: makkelijk is het allerminst. Een beetje afzien hoort wel bij zo’n avontuur.

Authentiek: dat kan ik deze route wel noemen. Niet veel mensen nemen deze tussendoor route en dat maakt de bevolking nog net wat aardiger. We zien hoe ze het land bewerken, ja, alles met de hand. Wist je dat je nu al 15 dagen geen auto meer gezien hebt? In Sagarmatha National Park zijn geen wegen. Alles gaat met de hand! Het is letterlijk voor bijna drie weken een stap terug in de tijd. Zo uniek!

De focus is van de ademhaling af en je hebt nu nog meer oog voor Nepal met al zijn geuren, kleuren en smaken. We zitten alweer drie werken verder in het voorseizoen en de warmte komt ons als een welkome deken tegemoet. Nog een laatste Dal Bhat, het lokale gerecht, voor we weer in Lukla arriveren. En het is andermaal genieten van al die prachtige hangbruggen op deze route!

Tenzing-Hillary Airport blijft mij nog altijd verbazen. Zo ontzettend mooi gelegen en ik daar altijd met plezier enkele uren vliegtuigen kijken. We vliegen ‘s ochtends vroeg met nog een laatste glimp op de machtige Himalaya voordat we terugkeren naar Ramechhap. Vandaar pakken we transport terug naar Kathmandu waar het zomaar 30 plus graden kan zijn in het voorjaar. Heerlijk, en meer dan welkom na al die koude temperaturen!

Struin lekker rond in Thamel, koop wat lokale sieraden, ga heerlijk uit eten en geniet van de hectiek van de Nepalese hoofdstad. Bezoek ook zeker de Monkey Temple of de grootste Stupa die Nepal rijk is. Comfort, warmte, douchen, ja alles voelt overweldigend prettig. Het contrast met de lange trekking is groot. Hier denk je nog vaak aan terug bij terugkomst in Nederland. Maar nu nog even genieten.

Mocht er behoefte zijn aan een grotere activiteit dan kan er altijd een trip voor de liefhebbers georganiseerd worden naar één van de beroemde koningssteden: Bakhtapur. Heel bijzonder kan ik je vertellen. Een stokoud stadje waarbij je eeuwen terug in de tijd stapt. En met recht een UNESCO World Heritage Site! Een openluchtmuseum waar ook echt geleefd wordt. Op naar de laatste avond in Nepal.

Een laatste groet, een laatste blik: we nemen afscheid van elkaar en via een dagvlucht vlieg je terug naar Amsterdam/Brussel. Dit was een avontuur dat je nooit meer zal vergeten. Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe overweldigend de Himalaya is maar dat je aan je trekken zal komen kan ik je verzekeren. Ik (Tom van iwalkaroundtheworld) noem dit niet voor niets het Ultieme Himalaya Avontuur!